Friday, September 28, 2012

Nangarap maging OFW


Sa probinsiya.
Nakapag-apply ng trabaho sa abroad. Pumasa.
Inasikaso ang papeles at kaukulang dokumento.
Kinondisyon ang sarili para sa nalalapit na pag-alis.
Nag-impake.
Nagpaalam sa pamilya.


Sa Manila.
Ipinasa ang mga dokumento.
Sigurado na ang pag-alis dahil may visa nang nakalaan.
Nagpamedikal. Pumalya.
Humingi ng pangalawang opinyong medikal.
Positibo. Sablay nga!
Ang walang hiyang sakit. Di mo inaasahan. Di mo matanggap.


Kapalaran na maging isang OFW minsan nakakawalang gana.
Nandoon ka na! Kaunti na lang sana.
Nakakalungkot. Nakakaiyak.


Ganun talaga ang pangarap.
Parang ulap sa alapaap.
Nahahawi ngunit paunti-unti at mabagal.
Natutupad pero may mga pagsubok. Kailangan labanan. Kailangang mapagtagumpayan.
Kailangang maghintay. May tamang pagkakataon.


Patuloy lang tayong mangarap kaibigan.
Ang pagiging isang OFW ay sadyang ganyan!
Maging matibay sa bawat hamon ng masalimuot na buhay at unos ng masamang pagkakataon.
Marami pang magandang oportunidad ang sa iyo ay nakalaan.
Mga pagsubok ay siguradong malalampasan.

(Bird's eye view near Manila)

Saturday, September 22, 2012

Plastic Free Mind

IMAGINING PLASTIC. Mula sa latak ng mga Oil Refineries nanggaling ang mga monomer o hydrocarbons. Sa halip na itapon, sinasalo ito ng mga Petrochemical Industries (kung saan tayo nagtatrabaho) para maging polymer resins at mapakinabangan. Ang polymer resins ang raw materials ng Plastic Industries na gumagawa ng mga bagay na makulay, magaan, at mas komportable. Pangmatagalan o pansamantala man.

Sunod-sunod ang mandatory plastic ban sa mga main cities sa Pinas. Hindi ko mawari kung ito'y totohanan na talaga o pansamantala lang. "Tama ito" ayon sa mga Environmentalists na nagmamalasakit sa kalikasan ngunit "di ito ang solusyon" ayon naman sa mga Engineers na nagtratrabaho sa mga plastic industries.

Buhat noong bumaha kasama ang basura sa kamaynilaan, marami na ang sumusunod sa panawagan na bawasan ang paggamit ng plastic bags. Para sa mas malinis na kapaligiran, pag-iwas sa pagbaha, at pangangalaga sa Inang Kalikasan. 

"PLASTIC FREE", parang may mali yata sa ganitong tarpaulin printing sa mga malls at nakikita ko sa TV. Hindi ibig sabihin na kapag walang plastic grocery bags ay wala nang plastic. Ang film ay isa lamang application ng plastic kung saan ginagawa itong manipis at transparent katulad ng liners at grocery bags.

May iba't ibang klase ng plastic depende ito sa kanilang origin component o tinatawag na "monomer". Ang resin plastic code ay para sana mapabilis ang seggregation ng plastic. Ito ay makikita sa ibabang bahagi ng bawat bote. Lahat sila maliban sa polystyrene(PS) ay may film applications kung saan maaring gawing plastic bags. (Inilista ko na para di ko makalimutan at sana makatulong dagdag sa kaalaman! Ito ay base sa mga nakikita kong plastic made materials sa loob ng bahay.)

 PET o PETE (Polyethylene Terephthalate) ay madalas ginagamit sa mga naiinom nating bote ng tubig o juices, lagayan ng mga candies sa tindahan, garapon at mga cosmetics bottles (baby oil, gel, facial cleanser).
Medyo malambot at clear ang mga lagayan na tipong alam na natin ang kulay, hugis, at dami ng laman kahit tinititigan lang.


HDPE (High Density Polyethylene) ay madalas lagayan ng mga cosmetic products (lotion, powder), rekados sa kusina (asin, paminta, toyo, suka) at bote ng mga gamot at shampoo.
Makapal at may katigasan ang mga bote. Kadalasan na pigmented o may kulay ang plastic na ito.


PVC (Polyvinyl Chloride) ay madalas ginagamit sa blister packs ng mga gamot, blood bags, floor tiles, shower curtains, at electrical insulation. Kapag sinasabing PVC, water pipes na kaagad ang iniisip natin.




LDPE (Low Density Polyethylene)  ay kadalasang film kaya makikita mo ito bilang bags at malalambot tulad ng mga squeezable bottles (ilang brand ng shampoos). Ito rin yong packaging ng mga tinapay, frozen meats at ginagamit na pantakip sa mga ulam.
Malambot ngunit matibay kaya nakakagawa ito nang pangmatagalan at matibay na packaging bags.



PP (Polypropylene) ay gamit na gamit sa pagsasaka dahil sa sako. Ginagawa din itong mga baunan at plato. Madalas din lagyan ng mga beauty products (deodorant, lotions)
Matibay at matigas.




PS (Polystyrene) ay madalas suki ng mga food chain. Lagayan ng mga take out! Damay pa ang plastic na kutsara, tinidor at baso na lagi nating ginagamit sa mga parties.
Madalas madaling mapudpod o madaling punitin ang plastic na ito. Minsan rigid din o matibay ang pagkagawa.




OTHER, PC (Polycarbonate), baby milk bottles at mga sachets ng shampoo at toothpaste.Iyong 5 gallons na bote ng tubig ay gawa din nito.
Ang material nito ay binubuo ng higit sa 2 combination ng mga materials (1 to 6).




Ang PET (1), HDPE (2), PVC (3), at PP (5) ay halos di nagkakalayo sa mga gamit at applications. Iyong mga kagamitan na pangmatagalan tulad ng mga malalaking containers, tubo ng tubig, at mga plastic materials na makikita sa ating bahay, kotse, laruan ng mga bata, at mga kasangkapan.

Ang application ng bawat plastic ay depende rin sa availability ng plastic resin sa lugar at sa paggagamitan o demand ng mga kustomer. Halimbawa, sa bote ng gamot, minsan ang bote ay yari sa HDPE o minsan PP.

Masyadong malawak at versatile ang gamit ng plastik sa ngayon. At kapag dumating ang araw na required ang bayong sa pamamalengke. Itong mga Plastic Industries, gagawa din sila ng mukhang bayong pero mas matibay pa sa bayong dahil hindi naluluma.

Kakaunti lang sa Pinas ang plantang gumagawa ng "polymer resin", ang main materials sa paggawa ng plastic, kung ikumpara dito sa Middle East. Ibig sabihin kakaunti lang din sana ang iniexpect nating basura. Iyon ay kung mayroon tayong tamang seggragation, pagtatapon, at pagrerecycle ng ating  plastic na basura.

Sunday, September 16, 2012

An OFW, a Blogger

Malungkot ang malayo sa pamilya..
Ganunpaman, di ako nag-iisa.
Nandiyan ang kapamilya,kaibigan, at lahat ng kakilala.
Nakikinig, nakikitawa, nagbabasa.

Sa ngayon, kasama ko na ang mahal na asawa,
At binubuo sa Saudi ang masayang pamilya.
Nandiyan pa rin ang kapamilya, kaibigan , at kakilala.
Nagkukwentuhan, naghahalakhakan, nagsasaya.

Social Media, paano na ang OFW kung wala ka!


(Ang video ay entry ko sa taunang patimpalak, PEBA 2012 PINOY EXPATS/OFW Blog Awards)
Mabuhay po kayo PEBA!





Sunday, September 9, 2012

Status Updated

Payak. Mahirap. Simple.
Bata pa lang, mahilig na akong magPOST at magSHOUT OUT parang sa FACEBOOK. Mula sa isang patpat na napulot sa sangang tuyo at sa bakurang malawak, nakakasulat at nakakagawa na ako ng maraming nakakatuwang bagay. Sa lupa, nakakapagdrawing ako ng anyo ng bundok, bahay kubo at bukirin. Siyempre laging present sa eksena ang haring araw. Nakakasolve rin ako ng assignment sa math na walang scratch at madali lang burahin kapag nalilito. Nakakasulat ako ng mga malalaking letra na minsan kinakalaban na ng mga langgam dahil nadadamay ang colony nila. Nailalako ko na ang sarili ko bilang isang doktor, engineer o abogado. Ang tayog mangarap noong kabataan. Kung alam ko lang na di masama ang mangarap sa panahong iyon ay isinagad ko na sa presidente o di kaya maging isang bilyonaryo man lang. Malabo kasi ang pangarap kung nakikita mong may naghihirap.
Mula sa maputik naming bakuran, kasama ang mga kapatid, mas pinalawak pa namin ang aming masterpiece na "charcoal painting". Nakabalandra ang mga nais naming sabihin at naglalakihan ang mga hugis na hayop at anyo ng tao na parang mga EMOTICONS. Pinahaba at pinabold ang mga titik doon sa aming dingding. Iyon nga lang, hindi na LIKE ni Ermat at walang maririning na good COMMENTS mula sa kanya. Bagkus, kurot sa singit, pingot sa tenga at may pangaral pang kasama ang sukli sa aming mga batang kaisipan.

Laban. Pangarap. Katuparan.
Minsan, naiisip ko na ang buhay ay di nagkakalayo sa larong RUNESCAPE at FIESTA. Ang kasaganaan sa buhay na inaasam ay makakamit lamang kapag ako ay nagLEVEL-UP. Hindi maaring panghabambuhay ay NOVICE lang. Kailangan ko ring mangarap bilang isang TRIUMPHANT WARRIOR. Alam ko naman na ang buhay ay isang paglalakbay. May bako bako , masalimuot, at paliko likong daan na tatahakin. Ang lugar na aking minahal at kinagisnan ay kailanganing lisanin para sa ikakabuti ko. Dahil alam ko na may maraming pagkakataon at magagandang bagay na dapat kong matutunan sa ibang lugar. Ang pagiging matalino ay hindi nasusukat sa dami ng ribbons o medals na naiuwi mula sa eskuwelahan. Ang katalinuhan ay nasusukat kung paano makakasurvive ang isang indibidwal sa lipunan na kanyang ginagalawan. Ang pagiging matapang sa pagharap sa mga problema at paghanap ng paraan para ito solusyunan. Kailangan lumaban. Kailangang maging matatag.
Sa paglalakbay ay di nawawala ang kabiguan. Normal lamang ito dahil nga isa tayong HERO. Ganunpaman, ang kabiguan ay hindi maaring matatapos sa isang iglap na kamatayan. Laging may pagkakataon at may pag-asa. Kapag nadapa ay kailangang bumangon at magpatuloy muli. Kung nagkamali ay kailangang balikan at iwasto. Kapag natalo ay may next round pa. At katulad nga sa kasabihang, "ni walang taong makakatayo nang mag-isa," kailangan natin ng kaibigan, kadamay, at kahati sa mga problema. Nasa likod lang natin ang ating kapamilya at kaibigan na handang sumuporta sa bawat laban sa buhay. Mayroon din ibang tao na kahit di kaano ano ay handang tumulong at nagpoprotekta.

Kasiyahan. Kayamanan. Tagumpay
Bilang isang OFW batid ko na mahirap ang mag-isa. Iyong wala akong mahagilap at mapagbalingan ng  emosyon. May mga gabing, luha ang kasama sa pag-iisa. At tanging sa BLOG COMMUNITY ako makakahanap ng mga taong makikisabay at nakakaunawa sa kabaliwan ko. Nagbibigay ng payo at gabay hanggang sa maiisip ko na di ako nag-iisa sa mundo. Na may nakikinig sa aking mga hinanakit, dalamhati at pighati. Na kahit alam kong ako ang mali ay may mga tao pa ring kumakampi. Na sa bawat sulok ng mundo at may nakatadhanang mga tao na magiging kaibigan ko. At kahit sabihin na kasama ko na ang sarili kong pamilya sa paninirahan sa ibang bansa, ay patuloy pa ring binubuklod at binabalikan ang sariling bayang kinagisnan. At ang kapamilya at mga naiwanang kaibigan na kahit di mahawakan ay nakakausap at nagtatawanan.
Ang pamilya, kaibigan, kanayon, kabayan, at ang SOCIAL MEDIA ang bumubuhay sa aming malulungkot na mga araw sa Gitnang Silangan. Laging ONLINE, laging UPDATED! Darating ang panahon na wala nang nangangarap, lumalaban, at nalulungkot nang nag-iisa.