We're Closed on Ramadan

Opisyal na nagsimula ang sagradong buwan ng Ramadan sa taong  2014.

Muli't muli ang paalala ng mga opisyal ng bansa at ng mga embahada sa mga expat na nakatira dito sa Saudi. Katulad ng dating kinagawian, walang kakain o iinom sa pampublikong lugar.

At dahil walang pagkain sa araw, pansamantalang nagbago ang schedule ng mga establishments dito tulad ng hospital, bangko, at malls. Maraming tindahan ang sarado tuwing araw at nagbubukas lamang tuwing gabi, lalo na iyong ang serbisyo ay pagkain.

Ito ang schedule ng Dhahran Mall. Pansining mabuti ang schedule dahil baka ang nakagawiang oras ng iyong paggala ay nakasarado pala.

Mall of Dharhan - a shopping paradise in eastern region. One of the largest mall in Saudi Arabia.

Ipon mula sa Remittance Charges

Ang OFW ay parang isang cell site. Malayo man kami ay konektado pa rin lalo na kapag may nangangailangang pinansyal. Kami ang nagbibigay ng dagdag signal sa mga kapamilya namin para makaahon at malusutan ang  hirap ng buhay. Hindi maiwasan na ang iilan sa amin ay magreklamo. Pero sa totoo lang, dala lang iyon ng matinding pagod at pananabik sa pamilya. May naririnig nga silang mga salita sa amin pero humuhugot naman ang isang kamay para tumulong . Hindi matitiis ng isang OFW ang laging lumingon sa kanyang pamilyang naiwan lalo na kung siya lang ang may kakayahan at tanging pag-asa para maresolba ang problema.

Dalawa o higit pang accounts sa bangko. Ganyan kayaman sa mga bank accounts  ang isang pinoy na nagtatrabaho sa ibang bansa. Dito napupunta ang sahod bilang remittance.

Pero nagkakamali kayo kung iisipin niyong nag-iisa lang ang nagmamay-ari niyan. Marami at iba iba ang may-ari ng mga accounts. Minsan nga, iyong mismong OFW ay walang sariling bank account.

Ito ang mga laman ng aking remittance card. Kadalasan, ganito din ang nasa card ng karamihang OFW.

OFW Savings Account - para sa sariling ipon at panggastos tuwing magbakasyon.

Wife's Savings Account - para sa  ipon at gastusin ng pamilya. At para sa akin, dahil kasama ko ang pamilya ko dito, naging pure savings na lang ito.

Parents' Savings Account - may fixed amount sila sa sahod ko. Kahit di sila humingi, pinaglalaanan ko sila ng bahagi.

Kapamilya Savings Accounts - Para sa mga estudyanteng sinusuportahan at iba pang bagay. Bakit lalapit pa sa ibang tao, kung kaya namang tulungan. Ang pagtutulungan ay dapat magsimula sa sariling pamilya.

Sa tuwing araw ng sahod, apat na accounts ang dapat paglagakan ko ng aking sahod. At sa bawat account na padadalhan ng pera, katumbas nito ay ang pagtapyas ng bahagi nito dahil sa remittance charges, ang pabago-bagong palitan ng peso sa dolyar at minsan ang mga bank transfer charges sa Pilipinas. At sa remittance center na naging suki ako ay 16 riyals ang bawat transaction. Dito pa lang ay bawas na ito ng 64 riyals na  babayaran bilang transaction charges sa apat na account.

NAKATIPID AKO!
Paalala: Hindi ito promosyon.

Matagal nang sistema  ang fund transfer service ng BPI ( Bank of the Philippine Islands) pero ngayon ko lang ito nagawa.  Ang BPI fund transfer ay ang paglipat ng amount ng pera sa naenrol na third party accounts ng mabilis at libre. Dapat nakaenrol ang savings account para maging "online sa internet" para magawa ang proseso. At dahil mas masinop si Misis kaysa sa akin, ito ang mga naging diskarte namin.

Ang kanyang savings account ang naging Master Account. Pinaenrol niya bilang third party ang aking savings account at Parents' Savings Account. Ang kapamilya naming sinusuportahan sa pag-aaral ay pinaopen din ng account sa BPI at inenrol din. Sa madaling salita, tuwing araw ng sahod, nagreremit lamang ako sa isang account at iyon ay ang Master Account. At mula sa Master Account ay ididistribute na sila sa mga third party accounts nang libre, madali at mabilis.

Nakatipid ako ng 48 riyals o humigit kumulang P500 pesos at higit pa mula sa remittance charges.

Biktimang Protektado

"Domestic Helper na minaltrato at Pinoy na ginahasa". 

Hindi ito bago. Unang dating ko pa lang sa Saudi ay mayroon ng ganyang mga kaso. At dahil sa malakas ang social media sa ngayon ay lalo pa itong napag-uusapan.Sana lang, ito ay mabigyan ng solusyon ng gobyerno at huwag nang maulit pa.

Al-Dawaah Guidance Center - dito kadalasang pumupunta ang mga expat na may mga problema. Sila ang pansamantalang nagpoprotekta at nagdadala sa mga biktima sa kani-kanilang embassy.

Ang mga pangyayari ay nag-iiwan ng mga leksyon. Sanay maging alisto at mapagmatyag tayo katulad ng Matanglawin ni Kuya Kim. Ito'y para maiwasan na maging biktima o ang susunod na target ng masasamang tao.

1. Laging dalhin ang iqama kahit saan magpunta (kahit magtapon lang ng basura sa labasan). Nagkakaroon ng dahilan ang isang pulis na manghuli lalo na kung walang maipakitang iqama. Ayos lang ito kung totoong pulis ang makahuli. Ang bansang ito ay hindi perpekto. Marami ring masasamang loob dito.

2. Huwag magpakita ng motibo para paghinalaang bading. Sa kilos, pananalita at pananamit.

3. Iwasan ang agaw-pansin looks. Ang pagiging modelo, fashionista o pagsuot ng matitingkad na kulay ng damit ay hindi angkop sa lugar na ito. Masyado kasi itong pansinin lalo na't majority ng kulay dito ay puti at dark colored na damit.

4. Lumabas ng magkagrupo lalo na kung hindi mo naman kabisado ang lugar. Iwasan ang gumala nang nag-iisa lalo na sa gabi. At kapag lumabas laging panatilihin na may load ang celphone para may matawagan sa tuwing may problema.

5. Magpatubo ng balbas o kahit ilang piraso lang ng buhok sa mukha. Ilang henerasyon na ang pinoy dito sa Saudi at lahat na nanggaling dito ay ito ang ipinapayo.

6. Makipagkaibigan kahit sa isang lokal lang. Sa oras ng pangangailangan at kapag siya ay iyong tinawagan, siguradong matutulungan ka.

7. Magbasa ng mga libro tungkol sa Islam. Nagagamit ang mga natutunan mga bagay kapag naiisahan ka. Kapag alam mong nasa tama ka, banggittin ang "Haram" o bawal iyan sabi ni Allah.

8. At higit sa lahat, sumunod po tayo sa patakaran at batas ng Saudi. Huwag nang ipilit ang bawal (please lang..) Hanap natin ay trabaho para makatulong sa pamilya at sa bansa kaya huwag tayong gumawa ng isang bagay na ikakasira ng sarili at ng mga kababayan natin.

Sa loob ng mahigit limang taon ko sa Saudi, ilang beses na rin akong nahipuan sa puwetan. Ilang beses na rin akong tinawag para sumakay sa kotse. Di ko alam kung ano ang gusto. Naranasan ko ring dinuro-duro ng isang lokal at muntik ko nang mabali yong hintuturo niya. Minsan ang sarap manapak, kaso ang pikon sa lugar na ito ay talo! Ganunpaman, masasabi kong mas ligtas pa ring tumira sa Saudi kung ikumpara sa Pilipinas. Kakaunti lang kasi ang naitalang krimen at respetado ang pamilya dito.

Ang sinapit ng ating mga kababayan ay kagagawan ng iilang masasamang loob na mga lokal at ng ibang mga dayuhan dito kaya huwag nating lahatin ang sitwasyon. May masamang tao talaga kahit saang lugar ka mapadpad.

Sana makuha ng ating mga kababayan ang hustisya sa kanilang mga sinapit.