Al-Gara Mountain, a visit to Judas Cave

Alin ba ang tama?

Al-Hasa, Al-Hassa, Al-Hasaa, Al-Ahsa o Al-Ahssa? Paiba-iba kasi ang spelling sa road sign ng lugar na pupuntahan namin.

Ang mga lokal ay nagbabase sa kanilang naririnig at hindi sa spelling.

Ang Al-Ahsa o Al-Hasa (corrected by wikipedia) ay masasabi kong "Date Capital" ng Saudi. Mayaman sa natural na tubig ang lugar na ito dahil  sa oases na bumubuhay sa rehiyon. Ang lugar ay halos natataniman ng date palm.

Binisita namin ang Al-Gara kung saan napahanga kami sa ganda ng lugar. Ilang minuto na tumambay sa loob at ginalugad ang Al-Gara Cave o Judas Cave kung tawagin ng mga expat. Umakyat sa bundok kasama ang mga lokal na dapat sana ay kakain ng agahan. Puwede palang magpicnic doon!Shukran Shabab!

 

Looban ng Kuweba

photo shoot by: Archieboy

Nakasalamuha din namin ang mga lokal na turista. Nakikibati at nakipagpicturan. Kaunti lang ang bisitang expat. Regular day kasi kaya nasa trabaho ang karamihan.

Matarik ang paakyat ngunit kaba ay mapapawi kapag makita ang ganda ng lugar.

Nadaanan din namin ang grupo ng mga langgam....na kapag naizoom ang picture..mga camel pala!
_________________________________

Ang Al-Ahsa ay mararating 2 hours by road mula sa Dammam. May mga SAPTCO buses na kada oras ang alis mula Dammam. Meron ding tren na ang station ay sa Hofuf. Mula sa bus o train station, kalahating oras pa ang biyahe papunta sa Al-Gara.

Mas mainam kapag may sariling sasakyan dahil hawak at kontrolado ang oras. At sa mga lugar na hindi kabisado at first time pa lang, mas mabuting magkaroon ng GPS map.

Kuwento ni Kabayan - Ric

May mga araw dito sa Saudi na kailangan mo ng kababayan na makakausap at kakuwentuhan. At sa bawat kuwento na iyon, iyong mapapansin, na ang kanyang naranasan ay di nagkakalayo sa iyong sariling kwento. Ikaw ito kabayan!

Ric
Production Staff at 5 years na dito sa Saudi
Taunang nagbabakasyon
Taga Cavite

Napakamasipag.
Iyan isinasalarawan si Ric o "Mang Ric" ang tawag ng karamihan. Sa edad na mahigit 50 anyos, naisasagawa pa niya ng maayos ang kanyang trabaho. Daig pa niya ang mga kabataang empleyado sa sipag at diskarte. Iba na talaga ang may mayabong at mahabang work experiences. Isa siyang licensed Chemical Engineer at supervisor sa Pilipinas ngunit naging technician dito sa Saudi. Di bale, mas malaki naman ang sahod niya kung ikumpara sa Pinas. Mas lumitaw ang pagkamadiskarte niya nang pinili ang CASH kaysa sa CAREER.

Noong nasa Pinas pa siya, kahit pumapasok  siya sa kanilang kumpanya ay nagagawa pa niyang magdelihensiya sa pamamagitan ng pagmamaneho ng kanilang traysikel pagkatapos ng duty. Sayang daw kasi ang kikitain niya sa dalawang oras na pamamasada. Pang-ulam na daw ito ng mag-anak niya.

Dito sa Saudi, abot pa rin ang kasipagan ni Mang Ric. Wala siyang patawad kapag tinatawagan para mag-overtime. Mas malaki ang kikitain kapag maraming overtime. Kahit nga minsang, paika-ika siya sa paglalakad dahil umaatake ang rayuma niya.

Saksi  rin ako sa pagiging masinop ni Mang Ric. Noong unang taon niya, nakabili kaagad siya ng isang bus na pumapasada sa Cavite. Pagkatapos ng dalawang taon, nakabili ulit siya ng isa pa. " Mag-asawa ho yata ang binili mong bus Mang Ric? May anak na sila!". Nadagdagan ang bus ni Mang Ric nung bumili siya ng pangatlo noong nakaraang taon. Bakas ang kasayahan sa mukha ni Mang Ric lalo pa't maganda ang buwanang kita ng kanyang mga pinuhunan.

Noong isang araw, kuwentuhan kami ni Mang Ric. " Pinagreresign na ako ni Misis. Sobrang miss niya na ako. Sayang daw ang mga panahon na dapat para sa aming mag-asawa dahil matatanda na kami. Pero sayang kasi. Magaan lang naman ang trabaho dito. Kaya ko pa naman at di pa stabilize ang kita ng mga bus. Gusto ko pang magpatuloy hanggang dalawang taon pa."

Nahohomesick din kaya si Mang Ric? Tag-init man o taglamig, makikita mo si Mang Ric na naglalakad. Sukbit ang bag na lagayan ng kanyang fishing rod. Nasa dalampasigan ng Persian Gulf, nahahanap niya ang kanyang libangan.

Saludo ako sa iyo Mang Ric!

Maraming Pinoy ang naeengganyo sa pangangawil. Libangan na, may ulam pa.

Embassy On Wheels 2013 Schedules

Heto ang Tentative Schedule ng Embahada ng Pilipinas sa Saudi Arabia para sa renewal ng passport sa taong 2013. Ang lahat ay kailangang kumuha ng appointment through the embassy website, www.philembassy-riyadh.org.

 * Month of Ramadan (Tentatively 04 July - 02 August 2013)

For more informations Kabayan, just visit the embassy website through this link.

Anong bago sa NAIA?

Tatlong beses akong nakapagbakasyon noong nakaraang taon kaya kahit papaano ay may masasabi kahit limitado lang ang kaalaman sa kung anong bago sa paliparan natin. Ito ay base sa sarili kong experience.

FEBRUARY. Pinawisan si Misis. Tatlong tanong lang ay tinatakan na ng immigration officer ang kanyang bagong passport sa NAIA 2. Nagpasalamat siya dahil nalampasan na niya ang mapanuring mata ng counter na ito para sa mga Pinoy na gustong magtour sa ibang bansa. Subalit hindi pa pala tapos. Hinabol at ininterview siya ulit ng dalawang immigration officer. Bukod ang dalawang opisyal na ito kaysa doon sa nakaupo sa counter. Tinanong si Misis. "Sinong pupuntahan mo sa Bangkok? Ano ang kumpletong pangalan ng asawa mo? Kailan kayo ikinasal? Saan siya nagtatrabaho? Anong trabaho niya? Anong kumpanya niya? Kailan ang birthdate niya? Kailan siya huling dumating? Kailan siya huling umalis?" At marami pang tanong. Nasagutan lahat ng asawa ko ang mga tanong nila dahil naabisuhan ko na siya na ihanda ang sarili sa mga posibleng tanong sa immigration. "Wait lang ha, tanungin ko muna ang boss namin." Saglit na naghintay. " O paano ito?" tanong ng isang officer. "Okey na yan, nasagutan naman niya lahat ng tanong," sagot ng isa. Napangiti ako nang nagtext si Misis na nasa predeparture na siya habang hinihintay ko siya sa Bangkok.

Nang ikinukwento ni Misis ang unang karanasan niya sa international hall ng NAIA, di maiwasan na uminit ang ulo. Ganito ba talaga kahirap ang makalabas ng bansa? Normal ba ang ganoong tanong o may motibo kaya nagtatanong? Marami na akong nabasa na ganito rin ang experience nila. Ibig sabihin ito na ang standard? May tatak na ang passport, haharangin ka pa! Hindi man lang nila binabasa ang mga dokumentong inabot sa kanila ni Misis. Hinahawakan lang. Nandoon ang kanyang employment certificate, leave certificate, bank certificates, return flight tickets, trip itinineraries, at hotel voucher. Mabuti na lang dala ni Misis ang marriage certificate at baka iyon pa ang dahilan sa pagkapalya ng aming bakasyon.

Arrival sa NAIA 2 mula sa Bangkok. Pila sa immigration halos 15 minutes. Mabilis kahit madaming nakapila. Medyo natagalan lang sa pagkuha ng bagahe. Naabutan pa kasi namin na galing pa sa ibang flight ang mga bagaheng nasa conveyor. Kaunting hintay lang. Nakalabas kami ng airport after 40 minutes.

Philippine Airline in Bangkok International Airport

MAY. Dumating sa NAIA-1 ng 10:15 ng gabi. Parang nakaexpress lane na ang mga OFW sa immigration. Hindi na katulad dati na napakahaba ng pila sa OFW lane. Ganunpaman, kahit halos himatayin ka na sa bilis ng hakbang para lang makauna sa immigration ay wala pa rin itong silbi dahil magtatagal ka rin sa pagkuha ng bagahe. Mahigit 30 minutos bago inilabas ang bagahe ko. Halos panghuli na. Nakalabas ako ng airport after 45 minutes. Mabilis na rin. At sa arrival hall. Masyadong masikip. Kawawa ang mga pamilyang naghihintay. Masyadong mainit kahit gabi na.

Pagbalik. NAIA-2 domestic to NAIA-1. Sa lapit na iyon pero halos 30 minutos ang itinagal. Limang minuto lang sana ang biyahe kung walang trapik. Malaking tulong ang airport transfer shuttles. 20 pesos lang ang pamasahe at aalalayan ka pa sa pagbuhat ng bagahe. Sana ganyan ang totoong serbisyo!

NAIA terminal 2

NOVEMBER. Dumating sa NAIA-1 ng 9:10 ng umaga. Hindi na kailangang magmadali. Kaunti lang ang mga pasaherong dumadating. At dahil sa wala masyadong pila, napansin ko na marami na palang immigration counter ang kanilang idinagdag kaya walang duda, ito na iyong sinasabi nilang may nagbago sa NAIA.

Katulad pa rin ng dati, mahigit o kumulang 30 minutos pa rin ang bagahe bago nakalabas ng conveyor. Mapupuna rin na may mga CCTV ang lugar kung saan inilipat ang bagahe mula sa trailer papunta sa conveyor. Ang mga ginagawa sa bagahe ay mismong napapanuod ng mga pasahero. Halos 40 minutos bago ako nakalabas ng airport.

NAIA-1 to NAIA-2. Walang trapik kaya saglit lang ang pagbiyahe. Nakakapanibago ang NAIA-2. Kakaunti lang ang pasahero di katulad dati. Hindi na kasi lahat ng PAL flights ay nakabase sa terminal 2.

Sana maranasan ko rin ang 25 minutes travel out sa airport. Sa palagay ko mararanasan mo lang iyon kung ikaw ay:
1. Hand carry baggage lang ang dala.
2. Business Class passenger ng isang airline kung saan prioity ang bagahe mo.
3. VIP visitors (officials, ambassadors, artista, diplomat, etc.)

__________________________________________

Bagong taon, may bagong aabangan.
Pababa nang pababa ang palitan ng pera dahil sa malakas na ekonomiya ng Pinas. Mataas pa rin ang mga presyo ng bilihin sa Pinas. Kawawa ang mga papadalhang pamilya dahil liliit ang perang matatanggap. Kapag kinulang na ang panggastos.......
Mali pala. Kawawa pala ang OFW. Wala siyang magawa kundi dagdagan ang perang ipapadala.